"Dyna Blaster" (na innych platformach gra znana pod tytułem "Bomberman") to klasyka gatunku gier "wybuchowych", czyli takich, gdzie zadaniem gracza jest wyeliminowanie przy pomocy bomb przeciwników, którzy znaleźli się w tym samym labiryncie. Drogę do nich blokują przeszkody, głównie w postaci ścian (niezniszczalne) oraz murów (zniszczalne), które trzeba wysadzić, aby zapewnić sobie dostęp do naszych celów. I tak od etapu do etapu... Do dyspozycji gracza jest bomba z opóźnionym zapłonem, ale na swojej drodze można znaleźć różnego rodzaju dodatki mające na celu ułatwienie eksterminacji. Mogą to być dodatkowe bomby, przez co będziemy mogli ich postawić kilka jednocześnie tworząc reakcję łańcuchową, możemy zwiększyć zasięg rażenia bomb, jak również wzbogacić je o detonator, dający graczowi możliwość decyzji, w którym momencie bomby mają eksplodować. Inne gadżety, które można znaleźć, dotyczą już raczej postaci naszego "bombowca": dodatkowe życie, przyspieszenie poruszania się, możliwość przechodzenia przez postawione bomby lub ściany, kilkunastosekundowa nieśmiertelność.

Autorzy "Dyna Blaster" przygotowali dla gracza 64 etapy rozrzucone po 8 różnych światach, które jedynie nieznacznie różnią się graficznie i dźwiękowo. Do całej gry dorobiona jest prosta fabuła, związana z jakimś porwaniem, ale nie ma chyba sensu się nad nią rozwodzić, gdyż jakiekolwiek o niej wzmianki występują wyłącznie we wprowadzeniu i zakończeniu. Ogólnie rzecz biorąc gra jest powtarzalna, a i nawet pokuszę się użyć stwierdzenie, że jest nudna. Nie potrzeba dużego wysiłku, aby ją ukończyć, nie tracąc nawet ani jednego życia. Wszystkiego można dokonać w około 1,5 godziny. Każdy labirynt jest do siebie podobny, składa się albo z jednego ekranu, albo z dwóch lub trzech rozciągniętych w pionie lub poziomie. W każdym ósmym etapie świata toczymy pojedynek ze strażnikiem, który jest zwykłym potworkiem, lecz nieco bardziej wytrzymałym i posiada kilku pomocników. Skąd więc to całe zamieszanie, skoro gra jest nie więcej niż przeciętna? Mianowicie jej siła tkwi w trybie wieloosobowym, gdzie jednocześnie w zabawie może uczestniczyć nawet pięciu (!!!) graczy przy jednym komputerze, tocząc pojedynek na jednej planszy, starając zniszczyć siebie nawzajem. Wszystko to dzięki specjalnej przelotce dołączanej do gry, która pozwala do jednej Amigi podłączyć 4 joysticki. Gracze mogą konkurować między sobą na dwóch poziomach trudności: łatwym oraz trudnym. Ten ostatni wzbogacony jest o gadżet czaszki - losowo, na kilkanaście sekund pozbywający gracza jakiejś możliwości (nie będzie mógł stawiać bomb, będzie wolniej się poruszać itp.).

"Dyna Blaster" to jedna z tych gier, które w trybie jednoosobowym nie pozwalają dostrzec jej piękna i zrozumieć fenomenu. Grając w kilka osób, tytuł staje się czymś całkowicie innym, bardziej interesującym zapewniającym zupełnie nowy rodzaj zabawy. To klasyka, którą wymienia się jednym tchem obok takich tytułów jak "Pac-Man", "Invaders", "Asteroids" czy "Defender". "Dyna Blaster" ("Bomberman") jest tytułem, który doczekał się bardzo wielu adaptacji i był inspiracją dla różnych jego mniej lub bardziej rozbudowanych odmian, że wymienię tutaj choćby tylko amigowe "Master Blaster", "Blitz Bombers", "Blast Squad", "Bug Bomber", niekomercyjne "dynAMIte", a i nawet wydany przez L.K. Avalon "MegaBlast". Polecam, ale raczej wyłącznie, gdy do zabawy chętne są co najmniej dwie osoby.

Gra zajmuje jedną dyskietkę. Uruchomi się na każdej Amidze i jest obsługiwana przez WHDLoad.

Dyna Blaster - Hudson Soft 1992
	70		1
	70		ECS
	70
	Gra przeznaczona raczej wyłącznie dla kilku osób. Single nie mają czego przy niej szukać.