Jak głosi legenda, Suten, wielki kosmiczny mag, po długiej i wyczerpującej podróży, postanowił znaleźć na Ziemi swój azyl. Z racji, że uwielbiał wszystko, co związane z ogniem, ciepło afrykańskiej pustyni było dla niego wspaniałym miejscem na zregenerowanie sił i obmyślenie planu przejęcia tej niewielkiej planety. Jego tropem podążał jego największy wróg imieniem Glemm. Wyczuł obecność Sutena na zielonej planecie i nawet namierzył jego kryjówkę, lecz nie zdecydował się na bezpośrednie starcie, gdyż wiedział jak niszczycielskie będzie to dla tego świata. Postanowił działać przebiegle - musiał znaleźć kogoś zamieszkującego tę planetę, kto nie wzbudzając podejrzeń pomoże mu pokonać Sutena. Nie mógł to być człowiek, gdyż uważał ten gatunek za zbyt głupi i nieporadny. On szukał kogoś sprytnego, przebiegłego, szybkiego i lubiącego podróże. Glemm w swoich poszukiwaniach udał się na biegun północny. W gatunkach, które tam napotkał wciąż dostrzegał wady, lecz nagle, z małego igloo dobiegła do jego uszu muzyka, grana na pianinie przez kojota. To był idealny kandydat.

"Fire & Ice" to platformówka, w której gracz kieruje poczynaniami wspomnianego kojota o imieniu Cool Coyote. Musi on przemierzyć siedem światów, zaczynając od rodzimej dla niego Arktyki (w sumie to dosyć ciekawe skąd na Arktyce kojoty - bywają na Alasce, ale stąd do bieguna droga nieco odległa), przez szkockie zamki, podwodne rejony morza, dzikie rejony lasów deszczowych, świątynie Azteków, krainę lewitujących wysp, a kończąc na piramidach. Każdy świat gry jest podzielony na trzy etapy. Aby etap ukończyć, należy zebrać sześć części klucza, który otworzy bramę wyjściową. Części klucza uzyskuje się eliminując wrogów. Do ich eksterminacji służą głównie lodowe kulki. Zamrażają one przeciwników, co daje szansę na ich roztrzaskanie przez naskoczenie lub przebiegnięcie przez nich. Każda inna forma kontaktu z nimi, jak również z wszelkiej maści innymi niebezpieczeństwami i pułapkami, jest śmiertelna i jednoznaczna z utratą jednego z niewielu cennych wcieleń. Arsenał kojota uzupełniają niszczycielskie bomby śnieżne (symbol płatków śniegu) oraz broń dodatkowa (okrągłe kulki z symbolami), które można zdobyć z rzeźb oraz lodowych bloków ze znakiem zapytania. W większości przypadków bloki są niewidoczne i należy je odnaleźć. Raz trafiony blok lodu staje się widoczny tak długo, dopóki nie wyczerpiemy jego zawartości. Dobierana jest ona losowo i zdobywamy ją za każdym kolejnym w niego strzałem. Warto jednak nieco ostrożnie podchodzić do szybkiego wyczerpania tego, co skrywają lodowe bloki. Po pierwsze, bezpowrotnie znikają, gdy wyrzucą z siebie wszystko, co posiadały. Po drugie, dodatkowa broń kumuluje się wyłącznie w aktualnie aktywnym rodzaju, a wzięcie nowej całkowicie zastępuje poprzednią. Po trzecie, bloki mogą posłużyć jako podesty do wskoczenia do trudniej dostępnych obszarów, które mogą skrywać skarby lub teleporty do ukrytych etapów bonusowych.

Arktyka (ECS)	Arktyka (AGA)

Kojot nie jest osamotniony w swojej wyprawie. W niektórych etapach może skorzystać z pomocy szczeniaka, który będzie mu towarzyszyć i wspierać "ogniem zaporowym". W nagrodę za doprowadzenie go do wyjścia, otrzymamy dodatkowe życie. Należy jednak pamiętać, że szczeniaki nie są tak wysportowane jak główny bohater. Aby je doprowadzić do wyjścia, należy najpierw odpowiednio przygotować im drogę, eliminując przeszkody lub tworząc odpowiednią ścieżkę. Szczeniak czasami może się zgubić i wówczas będzie wracać do swojego miejsca startu. Należy wówczas do niego podbiec i go dotknąć, aby nie umknął zbyt daleko. Uważać również trzeba przy wyjściu z etapu - szczeniak musi go opuścić jako pierwszy, więc należy go nieco zachęcić do skoku w drzwi przez ich ujawnienie (dostatecznie się do nich zbliżyć).

Szkockie zamki (ECS)	Szkockie zamki (AGA)

Grafika w grze jest dobra, choć nieco oszczędna. Etapy nie są zbyt rozległe i większość z nich, w obrębie danego świata, wygląda bardzo podobnie. Każdy świat posiada swoje charakterystyczne elementy, wliczając do tego występujących w nim przeciwników. Wersja CD32 jest znacznie bardziej kolorowa, a wiele pustych przestrzeni tła (wypełnianych zazwyczaj efektami Coppera) zostało sprytnie "uzupełnionych" grafiką, przez co wydaje się nieco bardziej dynamiczna i "plastyczna". Muzyka w wersji ECS to proste, choć utrzymane w klimacie danego świata tematy stworzone w postaci modułów chip. W wersji dla CD32 mamy do wyboru również muzykę odtwarzaną bezpośrednio z płyty, co należy zaliczyć do niebywałych plusów - gracz jednocześnie ma do dyspozycji dwie ścieżki dźwiękowe (tradycyjna i z CD). Warto jeszcze dodać, że obie wersje gry można obsługiwać na trzy sposoby: klawiaturą (przygotowano sterowanie dla graczy lewo- i praworęcznych), joystickiem lub joypadem (w dwóch trybach z możliwością wskazania przycisku odpowiedzialnego za skok).

Podwodny świat (ECS)	Podwodny świat (AGA)

Gra, mimo iż jest platformówką (a niektórzy nawet ją zaliczają do "jump and run"), wcale nie charakteryzuje się tym, że będziemy niczym w "Superfrogu" pędzić z zawrotną prędkością przemierzając kolejne etapy. Spokój i opanowanie (gra nie jest na czas) na pewno przydadzą się w eksploracji map i poszukiwaniu części kluczy. Dla przeciętnego gracza poziom trudności gry od samego początku jest wysoki i rośnie praktycznie wykładniczo wraz z każdym kolejnym światem. Przed rozpoczęciem etapu widzimy jego pełnoekranowy, zmniejszony podgląd i warto dobrze się jemu przyjrzeć, w miarę zapamiętać i zaplanować najbardziej optymalną ścieżkę. Gra nie posiada żadnego systemu zapisu rozgrywki ani kodów do poziomów, które umożliwiałyby rozpoczęcie gry od danego momentu, co dodatkowo wpływa na utrudnienie. Istnieje co prawda funkcja treningowa, pozwalająca zapoznać się z pierwszymi czterema światami w dowolnej kolejności, z dziewięcioma wcielenia i znacznie dłuższym czasem zamrażania przeciwników, lecz to prawie w ogóle nie zmienia faktu, że aby grę ukończyć należy przejść ją przy jednym posiedzeniu od początku do końca. A to nie jest łatwe zadanie i na pewno, nawet wprawionemu graczowi, zajmie sporo czasu.

Dżungla (ECS)	Dżungla (AGA)

"Fire & Ice" to dobra, choć trudna gra. Przyjemna grafika, płynna animacja i jasne zasady (choć sposób skakania z wybicia można byłoby chociaż opisać w dokumentacji) sprawiają, że pierwszy kontakt z grą jest bardzo pozytywny. Szybko jednak przekonamy się, po wielokrotnych próbach przebrnięcia choćby przez pierwszy świat, że gra nie jest łatwa i być może nie każdy ją w pełni doceni. Tytuł szczególnie polecam graczom, którzy szukają prawdziwego wyzwania, a pozostałych zachęcam, aby przynajmniej rzucili okiem, jeżeli nie znali wcześniej tego tytułu.

Jak wspomniałem już wcześniej, gra dostępna jest w dwóch wersjach: ECS oraz CD32. Rozgrywka między tymi wersjami jest taka sama, a różnice są tylko w warstwie graficznej oraz muzycznej. Wersja ECS uruchomi się na Amidze z 512 kB pamięci Chip. Gra korzysta z dobrodziejstw większej ilości pamięci Chip lub Fast i przechowuje w niej odwiedzone choć raz światy.

Firma Graftgold przygotowała dla magazynu Amiga Power specjalną, świąteczną wersję gry. Zawiera ona jeden zimowy świat z dodatkowymi elementami rozgrywki, które nie występują w oryginalnej wersji. Stanowi jednak spore wyzwanie, gdyż w moim osobistym odczuciu, poprzeczka zawieszona została dosyć wysoko. Wersja dostępna jest do pobrania z naszego portalu.

Fire and Ice - Graftgold 1992
	80 (ECS), 85 (AGA)		2 lub 1 CD
	70		ECS lub CD32
	80
	Gra jest dobra, lecz z uwagi na poziom trudności docenią ją wyłącznie wytrawni gracze lubiący wyzwania.