"One Step Beyond" to luźna kontynuacja gry logiczno-zręcznościowej "Pushover". Oba tytuły powstały na licencji nieznanych w Polsce chrupek Quavers, w reklamie których udział brały mrówka (główny bohater gry "Pushover") oraz pies Colin Curly (główny bohater "One Step Beyond"). Fabularne powiązania między tytułami są wyraźne. W "Pushover" powodem całego zamieszania była zgubiona przez psa ostatnia paczka chrupek. Colin wysyła mrówkę z misją odzyskania przysmaku. W "One Step Beyond" Colin siedzi przed swoją Amigą i grając w grę "Pushover" zajada się chrupkami. Ukończenie ostatniego etapu gry Colin przypieczętowuje zjedzeniem ostatniego Quavera. Połączenie triumfu ukończenia gry z wybornym smakiem najdoskonalszego specjału powoduje wciągnięcie Colina do wnętrza komputera. Myli się ten, kto sądzi, że z odsieczą przybędzie mrówka. Colin z czeluści układów scalonych musi wydostać się sam. Co prawda komputerowy świat nie wygląda dokładnie tak, jak sobie można go wyobrażać, lecz czasami bywa równie skomplikowany.

Pomysł na grę nie jest specjalnie innowacyjny. Colin ma do pokonania 100 etapów, a w każdym z nich musi dostać się do paczki swoich ulubionych chipsów. Warunek na sięgnięcie po przysmak jest jeden - należy pozamykać wszystkie otwarte platformy, co dzieje się automatycznie gdy Colin na każdą z nich nastąpi, a następnie opuści. Sprawę utrudnia fakt, że pies posiada ograniczone pole poruszania się (skok maksymalnie o dwa pola do góry i dwa w przód). Poza tym upadek ze zbyt dużej wysokości także mu nie służy. Aby nie było zbyt prosto, nie wszystkie platformy dają się normalnie zamknąć, a z kolei zamknięcie innych powoduje stosowne następstwa. Do tego wszystkiego należy dodać czas, który mamy na pokonanie etapu. Tutaj drobna uwaga. Gdy czas przewidziany na ukończenie etapu upłynie, etap nie kończy się. Możemy dalej grać i próbować różnych rozwiązań, jednak po dotarciu do "wyjścia" etap nie zostanie zaliczony.

Gra nie jest specjalnie skomplikowana. Pierwsze trzydzieści etapów można przejść w kilkanaście minut, a kolejne trzydzieści niewiele dłużej niezbyt mocno wysilając szare komórki. Tak naprawdę prawdziwa zabawa zaczyna się od etapu 70., gdzie zagadki stają się trudne, lecz nie niemożliwe. Warto wspomnieć słowo o tokenach. Ukończenie każdego etapu powoduje, że otrzymujemy wspomniany żeton (token). Jest to tak jakby kontynuacja pozwalająca wrócić do rozwiązywania zagadki sprzed momentu ostatniego błędnego ruchu (zazwyczaj kończącego niepomyślnie grę lub uniemożliwiającego dalszą wędrówkę). Tokeny czasami się przydają, gdy wykona się np. o jeden skok za mało lub popełni jakąś gafę. Nie ma z nich jednak pożytku w etapach, w których czas odgrywa istotną rolę. Skoro mowa o upływającym czasie należy pamiętać, że pomyślne ukończenie etapu odbywa się w momencie, gdy Colin wskoczy do paczki chrupek w przewidzianym czasie. Wydaje się to oczywiste, lecz Colin przed skokiem musi wykonać taniec radości, który zabiera mu aż 3 sekundy! Tak więc planując podróż po platformach warto wziąć to pod uwagę. Po każdym co dziesiątym ukończonym etapie do kolekcji Colina wpada jedna duża paczka Quaverów. Jestem bardzo ciekawy co się dzieje, gdy uzbiera się wszystkie 10 paczek...

Bardzo ładnie wykonane wprowadzenie do gry (nieomalże animowana bajka) znacznie kontrastuje z resztą zastosowanych w grze graficznych rozwiązań. Grafika w grze jest dosyć prosta, co nie oznacza jednak że kiepska (choć na tle animacji początkowej można tak powiedzieć). Platformy są stale takie same, nie zmieniają swoich kolorów, ani tym bardziej wzorów. Jedno co urozmaica wygląd gry to tła, których jest około 20 lub 30 tworzonych z 10 różnych zestawów. W grze występuje 12 motywów muzycznych (w tym muzyka z wprowadzenia i menu). Osobiście podobają mi się i złego słowa powiedzieć o nich nie mogę. Efekty dźwiękowe przyzwoite, jak na odgłosy skoków czy zamykanych platform.

Skakanie po platformach na dłuższą metę wydaje się dosyć nudne, zwłaszcza, że większość etapów nie należy do trudnych. Przypomina to raczej kolejne przechodzenie etapów nie naznaczone jakimś bardziej sprecyzowanym celem. Niemniej na swój sposób potrafi to wciągnąć, choć nie na długo. Przydałoby się jednak jakieś dodatkowe urozmaicenie rozgrywki. Niektóre etapy aż proszą się o zastosowanie ciekawszych zagadek, a infantylność innych jest wprost rażąca. Przy grze można spędzić miłych kilka godzin, lecz po jej ukończeniu (lub przebrnięciu przez znaczną jej część) nie ma za bardzo do czego wracać.

PLATFORMY

W grze występuje kilka rodzajów platform. Ich opis znajduje się w grze po wciśnięciu klawisza P. Poniżej trochę ich szersze objaśnienie.

Zwykła platforma, która zamyka się po zeskoczeniu z niej. Nie pociąga za sobą żadnych następstw.

Po wskoczeniu na którąś z tych platform następuje automatyczne wyrzucenie Colina w kierunku, który wskazuje platforma.

Platformy oznaczone cyframi muszą zostać zamknięte w odpowiedniej kolejności.

Po zeskoczeniu z tej platformy następuje zamknięcie wszystkich platform znajdujących się w linii poziomej od niej.

Po nastąpnięciu na tę platformę następuje otwarcie (o ile wcześniej były zamknięte) wszystkich platform znajdujących się w linii poziomej od niej.

Platforma czasowa. Zamknie się dopiero po upływie pewnej (nieznanej) ilości czasu. Czas mierzony jest od momentu nastąpnięcia na platformę.

Po zatrzymaniu się na tej platformie, zamykają się wszystkie platformy znajdujące się po przekątnej od niej.

Platforma, która zamyka się i otwiera w określonym cyklu. Nie ma potrzeby stawania na tę platformę, jeżeli ukończenie etapu tego nie wymaga. Po nastąpnięciu na platformę nie zamknie się ona, nawet jeżeli cykl zmian to przewiduje. Stawanie na ten typ platform powoduje zmianę ich cyklu otwierania i zamykania się.

Platforma bezpieczna. Nigdy się nie zamyka.

KODY

One Step Beyond - Ocean 1993
	65		2
	80		ECS 1 MB
	65