Pewnego dnia szukałem w sieci informacji o amigowej wersji gry "Sokoban". Nie udało mi się znaleźć oficjalnej konwersji (chyba nigdy się nie ukazała), ale znalazłem kilka gier wzorowanych na "Sokobanie". Jedną z nich była "X-it". Bohaterem gry jest chłopak o imieniu Billy, który znalazł się w niewłaściwym miejscu, w niewłaściwym czasie. Skutkiem tego było porwanie go przez Obcych. Kosmici chcieli zaatakować Ziemię, ale najpierw postanowili zbadać inteligencję jej mieszkańców. Billy, jako nasz przedstawiciel, zostanie poddany próbie polegającej na rozwiązaniu szeregu zagadek logicznych. Jeśli mu się uda, to kosmici zaniechają ataku uważając nas za zbyt inteligentnych.

Tyle tytułem wstępu, przejdźmy teraz do samej gry. "X-it" to gra logiczna, w której naszym celem jest przejście 120 etapów. Każdy z nich ma postać planszy, na której w pewnym miejscu znajduje się wyjście. Problem w tym, że dostęp do wyjścia jest niemożliwy - w podłodze są dziury, drogę zagradza jakaś przeszkoda itp. Zadaniem Billego, którym sterujemy, jest usunięcie tych przeszkód i dotarcie do wyjścia. Na planszy znajdują się różne przedmioty możliwe do wykorzystania. Można je podzielić na bloczki i urządzenia. Bloczki pchamy po planszy i umieszczamy we właściwym miejscu (np. wrzucamy do dziury w podłodze, co ją likwiduje). Podobnie postępujemy z urządzeniami, z tą różnicą, że jeśli podłączymy je do prądu, to uzyskamy konkretny efekt: zamrażarka zamrozi taflę wody, uaktywni się teleport lub elektromagnes. Oprócz bloczków i urządzeń na planszy często znajdziemy bomby (służą do niszczenia przeszkód), klucze (trzeba je wepchnąć do otworów w ścianach) oraz przedmioty, które można zbierać. Te ostatnie pozwalają na uzupełnienie energii, zdetonowanie bomby, przyciągnięcie do siebie bloczka itp. Na przejście każdej planszy mamy określony limit czasowy. Jeśli nam się nie uda, to możemy próbować aż do wykorzystania wszystkich szans. Przejście planszy jest nagradzane bonusem punktowym i podaniem hasła do następnej. Ciekawym rozwiązaniem jest to, że zmagania na nowej planszy rozpoczynamy zawsze z kompletem szans.

Na początku wspomniałem, że omawianą grę znalazłem szukając "Sokobana". W obu podstawowym zadaniem gracza jest pchanie bloczków po planszy, ale nazwanie "X-it" klonem "Sokobana" byłoby krzywdzące. Autorzy "X-it" wprowadzili bowiem do swego dzieła mnóstwo nowych elementów. Bloczki mogą mieć różną wielkość, a co za tym idzie różną masę. Billy jest w stanie pchać 2 lekkie bloczki lub 1 średni. Bloczek ciężki można pchać używając znalezionego wcześniej "Power Up" lub montując na nim kółko. Na każdej planszy panuje określona temperatura. Ma to znaczenie dla lodowych bloczków - im cieplej, tym szybciej się roztopią. Pchając bloczki Billy się męczy i traci energię. Czasami można ją uzupełnić, ale niestety nie zawsze, więc lepiej racjonalnie nią gospodarować. Pisałem już wcześniej o urządzeniach, których próżno szukać w "Sokobanie". Oprócz nich spotkamy też w "X-it" przełączniki w ścianach i podłodze, drzwi, klej i wiele innych niespodzianek.

Grafika omawianej gry stoi na wysokim poziomie. Plansze obserwujemy z góry pod pewnym kątem. Na ekranie jest kolorowo, animacja obiektów i przewijanie ekranu są bardzo płynne. Efektów dźwiękowych jest sporo, oprócz nich podczas gry towarzyszą nam przyjemne utwory muzyczne. Billym sterujemy przy pomocy joysticka lub klawiatury. Poziom trudności na początku jest dość niski i rośnie z każdą kolejną planszą. Gra została podzielona na 8 sektorów po 15 plansz każdy. Grę można rozpocząć od dowolnego sektora, ale moim zdaniem najlepiej zacząć od pierwszego i stopniowo przechodzić wszystkie kolejne. Po przejściu wszystkich plansz w danym sektorze czeka na nas etap bonusowy w postaci lotu statkiem kosmicznym i zbieraniu monet. Za zebrane monety dostajemy punkty i dodatkowe szanse.

"X-it" nie należy do znanych gier, a szkoda, bo w moim prywatnym rankingu jest jedną z najlepszych gier logicznych wydanych na Amigę. Niestety w 1995 roku gracze nie oczekiwali gier logicznych, ale klonów "Dooma" i kolejnych części "Mortal Kombat".

Gra uruchomi się na każdej Amidze z 1 MB pamięci. Instalacja na twardym dysku jest możliwa przez skopiowanie zawartości dyskietek do jednego katalogu i zrobienie odpowiednich przypisów. Można też skorzystać z WHDLoad.

Podpowiedzi go gry:

• Elektromagnesy oddziałują nie tylko na stalowe bloczki, ale też na teleporty, klucze, zamrażacze i inne elektromagnesy.
• Bomby niszczą wokół siebie wszystko z wyjątkiem niepopękanych ścian.
• Jeżeli bombę, która zaraz wybuchnie wepchniemy do Spinnera w taki sposób, że w momencie eksplozji jest poza planszą, to po chwili pojawi się znów na planszy.
• Bloczki śliskie prześlizgują się po polach z klejem, ale jeśli coś blokuje im drogę i zatrzymają się na kleju, to możne je ruszyć tylko przy użyciu Power Up.
• Bloczków radioaktywnych najczęściej trzeba unikać, ale czasami są przydatne lub wręcz niezbędne do przejścia planszy.
• Bloczki lodowe wrzucone do wody nie roztopią się.
• Im lżejszy bloczek, tym dalej przesunie się po użyciu Power Up.
• Otwarte drzwi nie zamkną się, jeśli postawimy na nich bloczek.

X-IT - Data Design Interactive/Psygnosis 1995
	80		2
	80		ECS 1 MB
	95