W świecie Amigi oprogramowanie muzyczne zawsze było ważne. W dawnych czasach ProTracker był królem amigowych muzyków. Jednak technika pisania muzyki bardzo zmienia się w czasie. Jak obecnie wyglądamy na tle innych platform? W pierwszym odcinku cyklu zajmę się najpopularniejszymi edytorami, czyli tzw. trackerami.

Jeśli piszemy muzykę wyłącznie na Amidze, bez wykorzystania MIDI, mamy do dyspozycji kilka podstawowych programów, z których część to bezpośrednie klony ProTrackera (np. AdeptTracker), zatem niewiele nowego można o nich napisać. Jednak w tej grupie można znaleźć kilka perełek, których pozazdrościć mogą nam użytkownicy innych systemów.

(OCTA)MED

Jest to produkt dostępny od wielu lat. Zaczęło się od wersji 8-kanałowych, późniejsza wersja Sound Studio wprowadziła szereg zmian zarówno do interfejsu użytkownika, jak i funkcjonalności. Wśród wielu interesujących cech warto wymienić możliwość dowolnego konfigurowania parametrów patternu, wygodną pracę na blokach, czy też obsługę MIDI. Najnowsze wersje MED Sound Studio są dostępne dla Windows, jednak z doświadczenia mogę powiedzieć, że sprawują się niezbyt stabilnie, co dotyczy również obsługi MIDI. W wersji dla Amigi nigdy nie miałem takich problemów.

Symphonie PRO

To program, który opisywałem jeszcze na łamach "Magazynu Amiga". Niezaprzeczalnie jeden z wyjątkowych edytorów posiadających szereg unikalnych cech. Początkowo był pisany w assemblerze, jednak od pewnego czasu dostępna jest wersja Symphonie w wersji Java, a więc do wykorzystania w każdym systemie. Wersja Java zawiera również edytor, choć jest to jeszcze wersja beta z wieloma błędami. Symphonie umożliwia pracę na 256-kanałowych utworach z zachowaniem częstotliwości dźwięku do 48 kHz. Jako pierwszy program dla Amigi wprowadził system tzw. wirtualnych instrumentów, gdzie brzmienia są generowane i modulowane "na żywo" podczas odtwarzania utworu. Zatem w trakcie odtwarzania muzyki - za pomocą poleceń w patternie - możemy dowolnie edytować próbki dźwiękowe stanowiące podstawę instrumentów, włączać lub wyłączać filtry, łączyć lub dzielić próbki czy też korzystać z dość rozbudowanego systemu emulującego DSP. Obsługa MIDI jest szczątkowa, jednak można uruchomić podstawową komunikację z instrumentem. Warto wspomnieć, że choć Symphonie posiada bardzo elastyczny interfejs użytkownika, to ma również ogromne wymagania sprzętowe. Właściwie dopiero na MC68040 lub 060 można mówić o w miarę znośnej pracy, bo niestety o komforcie nie ma co marzyć. Symphonie ma również opcję importu modułów ProTrackera, jednak poziom zgodności przy ich odtwarzaniu jest bardzo niski.

Digibooster PRO

DigiBooster to produkt polski, od samego początku jakościowo stanowi klasę samą w sobie. Posiada wszelkie usprawnienia od rozbudowanego edytora patternów począwszy, poprzez efekty DSP czasu rzeczywistego, a na emulatorze automatu Roland TB-303 skończywszy. Program, w odróżnieniu od poprzednich, rozpoznaje wiele formatów modułów muzycznych, również znanych z PC, m.in. FastTracker, co kiedyś stanowiło dla amigowców spory problem. DigiBooster potrafi skorzystać bez problemów z plików WAVE, MP2 i MP3, jest także możliwość zapisywania utworów w innym formacie niż jego własny. Obecnie najnowsza wersja obsługuje próbki dźwiękowe do częstotliwości 192 kHz, można więc śmiało wprowadzać brzmienia bezpośrednio z dowolnego instrumentu bez konieczności uciążliwych przeróbek.

Milkytracker

Jest to w pewnym sensie klon ProTrackera, jednak można w nim znaleźć wiele udogodnień, takich jak edycja 8-kanałowych utworów czy próbkowanie do 48 kHz. Nie ma dużych wymagań sprzętowych, jednak posiada opcje umożliwiające dostosowanie parametrów pracy do nawet bardzo słabych modeli Amigi (m.in. bufor sprzętowy czy obniżony resampling). Program posiada statyczny interfejs użytkownika, który jednak można konfigurować, a wizualizacja patternu jest tworzona w bardzo czytelny sposób, choć może feria barw na ekranie nie wygląda początkowo zbyt zachęcająco. MilkyTracker istnieje w wersjach dla innych systemów, nie tylko dla Amigi (Windows, Linux, Mac, również wersje mobilne), ma oddzielną wersję dla systemu AmigaOS 4.x. Obsługuje ponad 30 formatów muzycznych, jak również posiada podstawową obsługę MIDI. Jako ciekawostkę można wymienić specjalną funkcję zapewniającą większą zgodność z ProTrackerem.

Newtracker

Program bardzo podobny do starego ProTrackera, jednak korzysta z dobrodziejstw nowego sprzętu, tj. kart graficznych i dźwiękowych. Edytor patternów jest bardziej czytelny, interfejs użytkownika ogólnie jest bardziej ergonomiczny. Duży nacisk został położony na zgodność z ProTrackerem i autor chwali się, że NewTracker zapewnia 100% kompatybilność. Faktycznie, robiąc testy nie udało mi się znaleźć utworu nieprawidłowo odtwarzanego, co w innych edytorach jest dość częste. Program nie obsługuje MIDI oraz żadnych innych formatów próbek dźwiękowych niż IFF, co niestety wyklucza korzystanie z lepszych jakościowo brzmień. W zamian ma niskie wymagania sprzętowe, prawie tak jak stary ProTracker, choć wymaga systemu AmigaOS w wersji 2.1 i szybszego nieco procesora.

Protracker

Na koniec ciekawostka i jednocześnie przestroga. W Internecie można znaleźć szereg programów o nazwie ProTracker, różniące się jednak wersją, np. wersja 3.15, 3.62 lub 4.00 beta. Są to nowe wersje edytora i poza nazwą nie mają wiele wspólnego ze starą wersją. Oczywiście można je przyrównać do klonów starego ProTrackera. Teoretycznie niektóre z nowych wersji są oznaczone jako finalne, jednak z mojego doświadczenia wynika, że praktycznie każda ma wiele rażących wad, od zawieszania się przy edycji patternu, przez nieprawidłowe odtwarzanie utworów, na braku możliwości załadowania modułu skończywszy. Nowe wersje ProTrackera mają bardziej rozbudowany edytor, możliwość zmiany długości patternu, obsługę kompresji modułów, możliwość automatycznego zapisu utworu w formie sampla, jednak z uwagi na szereg wymienionych błędów polecam traktować nowego ProTrackera jedynie jako ciekawostkę. A jeśli już zdecydujemy się na nim pracować, to trzeba to robić z wielką ostrożnością przy wykonywaniu wielu kopii bezpieczeństwa utworów.

Wymienione programy to oczywiście subiektywny przegląd najlepszych moim zdaniem "trackerów", jednak w kolejnych częściach cyklu zajmę się omawianiem konkretnych problemów w rozbiciu na różne programy, czyli jak wykonać pewne czynności w różnych edytorach, tak aby zachować wymagany efekt końcowy. Dzięki temu, niezależnie od tego czy posiadasz Amigę 500, Pegasosa czy AmigęOne, znajdziesz coś dla siebie. Zapraszam do lektury następnego odcinka.

Artykuł oryginalnie pojawił się w pierwszym numerze Polskiego Pisma Amigowego.