W dzisiejszym odcinku zajmiemy się praktycznym wykorzystaniem skonfigurowanego poprzednio MakeCD. Przystępujemy zatem do nagrania pierwszej płyty. Będzie to płytka zawierająca dane nagrane w jednej sesji. Wielki to dzień, mój pierwszy wypalony CDR niestety nie był wypalony poprawnie. Nie mogę mieć jednak o to pretensji, po co było używać pirackiej wersji programu... Aktualna konfiguracja (oczywiście już z legalnym MakeCD) nagrywa płyty tak dobrze, że mogę śmiać się krytykującym mój wybór (Amiga i nagrywarka ???) pecetowcom prosto w nos. Ostatnie trzysta kompaktów nagrało się po prostu dobrze, zaś podczas nagrywania bezproblemowo korzystam z multitaskingu naszego wspaniałego komputera pisząc, uzupełniając swoją bazę danych czy nawet grając w jakieś nie wyłączające multitaskingu gry (polecam HBMonopoly, Soliton lub Colonization), że nie wspomnę o działającym cały czas kliencie RC5.

W dzisiejszym odcinku spróbujemy zarchiwizować dane z twardego dysku, nagrywając je na płytę w jednej sesji. Do tej lekcji będzie nam potrzebnych trochę danych, które zamierzamy nagrać na płytkę, wolne miejsce na ISO Image, no i oczywiście poprawnie zainstalowany i skonfigurowany program MakeCD (mam nadzieję że poprzedni artykuł nie sprawił Wam większych problemów). Oczywiście przydała by się też nagrywarka, lecz informacje zawarte w dzisiejszym odcinku z pewnością przydadzą się również osobom, które nie posiadają tego urządzenia (np do wykonania własnego ISO Image w celu nagrania na innym komputerze. Przed uruchomieniem MakeCD jeszcze kilka uwag. Nie jest prawdą, że aby nagrać dane na płytkę CD-R należy trzymać je wszystkie na specjalnej partycji o pojemności 650 Mb, choć nie ulega wątpliwości że tak jest najwygodniej. Również nie jest prawdą, że taką partycję należy sformatować powiększając w HDToolboxie wielkość bloków ze standardowych 512 bajtów do 2048 bajtów. Zwłaszcza ten ostatni mit należy potraktować z przymrużeniem oka. Dane przeznaczone do nagrania na jeden krążek CD-R mogą znajdować się na kilku partycjach sformatowanych pod dowolny filesystem (FFS, AFS, PFS2, SFS, a nawet FAT16) bez żadnych szczególnych zabiegów, lub nawet na płycie CD-Rom.

Po uruchomieniu MakeCD pojawia się nam główne okno programu. Wielokrotnie jeszcze będziemy do niego wracać, gdyż w nim ustala się zarówno to, co ma być nagrane na płytkę, jak i kolejność, w jakiej poszczególne ścieżki mają być nagrywane. Nas jednak dziś interesuje jedynie nagranie na złoty krążek jednej sesji. Klikamy zatem na button (przycisk) ADD (Dodaj), lub klawisz A na klawiaturze (dotyczy tylko angielskiej wersji locali; będziemy się posługiwać tą wersją locali, gdyż polską otrzymali jedynie zarejestrowani użytkownicy MakeCD, a oni raczej nie mają problemów z obsługą MakeCD)(warto zauważyć że większość opcji MakeCD jest dostępna z klawiatury) by do bieżącego projektu (ang. CURRENT PROJECT - główne okienko programu) dodać jeden Track (Ścieżkę). Jak nietrudno zauważyć pojawiło się nam nowe okienko MakeCD:TRACK OPTIONS (opcje ścieżek), zaś w głównym oknie kilka przycisków uaktywniło się. Wróćmy zatem na chwilę do głównego okna programu, by opisać funcje poszczególnych przycisków. ADD (Dodaj) - dodaje nową ścieżkę, REMOVE (usuń) kasuje zaznaczoną ścieżkę z listy projektów (CURRENT PROJECT), ADVANCED OPTIONS (Opcje zaawansowane) - pod tym przyciskiem ukrywa się kilka nieistotnych dla nas tymczasowo parametrów, do których jeszcze wrócimy, gdy staną się one potrzebne, TRACK OPTIONS - (opcje ścieżki) wywołanie okienka MakeCD: Track Options, CREATE IMAGE FILE (stwórz plik ISO Image) - kliknięcie na ten przycisk powoduje stworzenie pliku ISO Image tylko dla jednej zaznaczonej ścieżki w okienku MakeCD - CURRENT PROJECT, CREATE IMAGE FILES (stwórz pliki ISO Image) - tworzy pliki ISO Image dla wszystkich pozycji w okienku CURRENT PROJECT, WRITE TRACKS - (nagraj ścieżki) powoduje otwarcie okienek MakeCD:WITING ISO IMAGE i MakeCD: WRITE WINDOW bezpośrednio przed rozpoczęciem nagrywania.

Przechodzimy teraz do okienka MakeCD:TRACK OPTIONS, by stworzyć plik ISO Image dla naszej pierwszej płyty. Zapoznajmy się zatem z opcjami, które są dostępne w tym oknie. TRACK wraz z dwoma gadżetami służą do przemieszczania aktywnej ścieżki w liście projektów (okienko MakeCD - CURRENT PROJECT). Następujące po nim informacje to numer aktywnej ścieżki, typ danych i nazwa ścieżki. Dziś jeszcze nie będzie nam to potrzebne. Widniejący poniżej SOURCE (źródło) gadżet rozwijalny TYPE służy do określenia rodzaju danych, jakie będziemy kierować do TARGET (celu), który również ustawiany jest za pomocą gadżetu rozwijalnego znajdującego się pod tym napisem. Zobaczmy zatem, jakie opcje dostępne są w SOURCE. IMAGE FILE (plik ISO Image) - jako żródło danych ustawia nam pliki ISO IMAGE, lub któryś z rozpoznawanych przez MakeCD formatów danych (m.in AIFF, MP3) TRACK FROM CD (ścieżka z płyty CD) - umożliwia ustawienie jako źródła danych ścieżki z dowolnej płyty CD. Służy do kopiowania ścieżek. FILE SYSTEM (system plikowy) - źródłem danych jest filesystem. Wybranie tej opcji daje nam możliwość stworzenia ISO Image z prawie dowolnego filesystemu rozpoznawanego przez naszą Ami, wymieniałem już FFS, AFS, PFS2 i FAT16, nie należy jednak za pomocą MakeCD tworzyć płyt w formacie Maca, gdyż program ten po prostu nie potrafi nagrywać płyt w standardzie HFS. Ostatnią opcję - BLOCK MEDIUM (urządzenie blokowe) pozostawimy dziś bez opisu gdyż tymczasowo do niczego się nam ona nie przyda. Przechodzimy do opisu opcji zawartych w gadźecie rozwijalnym TARGET. DIRECT TO CD WRITER (skieruj do nagrywarki) - kieruje dane bezpośrednio do nagrywarki, USE IMAGE FILE - (użyj pliku ISO Image) - pozwala na stworzenie pliku ISO Image. Ponieważ dziś naszym zadaniem jest nagranie płyty poprzez stworzenie ISO więc wybierzmy opcję USE IMAGE FILE jako aktywną. USE BLOCK MEDIUM (użyj urządzenia blokowego) - tę opcję również chwilowo pozostawimy bez opisu. By właściwie określić rodzaj danych ustawmy jeszcze w menu ADVANCED OPTIONS gadżet rozwijalny TRACK TYPE (typ ścieżki) na DATA (MODE1) - jest to najbardziej rozpowszechniony format zapisu danych na płytach CD, umożliwiający nagranie 650 MB danych z dobrą kontrolą błędów w blokach o wielkości 2048 bajtów. W tym formacie nagrane są chyba wszystkie Amigowe składanki (m.in cover ACS) oraz gry i programy w wersjach CD. Jak pewnie zauważyliście jest tu jeszcze kilka innych możliwości. AUDIO (NORMAL) - używany do nagrywania ścieżek muzycznych (wielkość bloku 2352 bajty) AUDIO (PREEMPHASIZE) - j.w, lecz sample są przygotowywane według nieco innej metody. XA/MODE 2, FORM 1 (wielkość bloku 2048 bajtów) i XA/MODE 2, FORM 2 (wielkość bloku 2328 bajtów)- format zapisu płyt umożliwiający nagrywanie ścieżek zawierających różne rodzaje danych lub audio zapisanych w szczególny, umożliwiający lepsze i płynniejsze ich odtwarzanie. Na Amidze jest on chyba nieużywany. MODE 2 - (wielkość bloku 2336 bajtów) sposób zapisu danych umożliwiający zapisanie na płycie większej niż 650 MB ilości danych, co zostało uzyskane kosztem korekcji błędów. Format poza nielicznymi grami na PC i płytami Sony Playstation właściwie niespotykany. Wracając do naszych ustawień w TRACK OPTIONS sugeruję przestawienie gadżetu rozwijalnego DELETE FILE (kasuj plik ISO Image) na opcję NEVER (nigdy). Choć dostępne są jeszcze opcje AFTER CD (po nagraniu płyty) - usuwająca nam niepotrzebny plik ISO Image z twardego dysku bezpośrednio po nagraniu płyty i IMMEDIATELY (bezzwłocznie) - mająca podobne działanie, to jednak warto chyba mieć kontrolę nad kasowaniem pliku (np w sytuacji, gdy chcemy nagrać kilka razy tę samą płytę). Pozostałe opcje zawarte w oknie MakeCD: Track Options nie będą nam chwilowo potrzebne. By wykonać nasze dzisiejsze zadanie jako SOURCE ustawmy zatem FILE SYSTEM, zaś jako TARGET użyjmy opcji USE IMAGE FILE. Pozwoli nam to stworzyć plik ISO IMAGE zawierający dane, które planujemy nagrać na płytę. Określmy zatem co ma znajdować się na naszej płytce.

W tym celu klikamy na czarną strzałkę znajdującą się poniżej gadżetu rozwijalnego SOURCE - TRACK (tutaj już wcześniej ustawiliśmy FILE SYSTEM), by wywołać kolejne okno MakeCD czyli ISO IMAGE PREFS (preferencje ISO Image), w którym określać będziemy skąd MakeCD ma pobierać dane w celu stworzenia ISO Image. Lista SOURCES zawiera wszystkie ścieżki dostępu, które znajdą się w ISO Image. By je zdefiniować naciskamy lewym klawiszem myszy na znajdujący się poniżej listy SOURCES gadżet ADD (dodaj). Efektem tego posunięcia jest pojawienie się w liście SOURCES pierwszej pozycji, w której zdefiniować możemy miejsce skąd pochodzić mają dane, które zamierzamy nagrać na płytkę, oraz uaktywnienie kilku przycisków. W zależności od ustawień w gadżecie rozwijalnym TYPE (typ) MakeCD pobiera informacje o pochodzeniu plików na trzy sposoby.

- FILE SYSTEM - pozwala nam na wybranie katalogu źródłowego za pomocą requestera systemowego wywoływanego kliknięciem na czarnej strzałce za gadżetem rozwijalnym TYPE.
- FILE LIST (lista plików) - umożliwia wskazanie pliku zawierającego listę plików, które mają być umieszczone w ISO Image, przy czym należy pamiętać że w tym przypadku pliki zostaną umieszczone na płycie wraz z pełną ścieżką dostępu.
- CD-R TRACK (ścieżka na płycie w napędzie CD-R) - opcja ta używana jest przy nagrywaniu płyt multisession, więc na razie nie będziemy jej opisywać.

Każda z pozycji (jeśli chcemy by ISO Image było stworzone z różnych katalogów bądź partycji) musi zostać przez nas opisana i wskazany musi być katalog (bądź partycja) z której MakeCD ma pobrać dane.

W praktyce wygląda to w ten sposób, że jeśli np chcemy nagrać na jedną płytkę dane z partycji Roboczy:, z katalogu o ścieżce dostępu Dane:Dane/Muzyka/ oraz z katalogu SYS:C/ i nie zamierzamy zgrywać ich na jedną partycję, musimy wprowadzić na listę SOURCES trzy pozycje i dla każdej z nich podać odpowiednią ścieżkę dostępu requesterem MakeCD (wywoływany jest kliknięciem na wspominaną już czarną strzałkę lub dwuklikiem na wybranej pozycji w liście SOURCES), pamiętając przy tym by gadżet rozwijalny TYPE był ustawiony każdorazowo na pozycji FILE SYSTEM. Zapewne jednak nie życzylibyśmy sobie, by np wszystkie pliki z katalogu C znajdowały się na głównym katalogu (ang. root directory) naszej płytki. Jeżeli zatem chcemy, by pliki z odpowiednich katalogów na różnych partycjach znajdowały się w odpowiednich katalogach na płycie powinniśmy uaktywnić pole tekstowe IMAGE PATH (ścieżka dostępu) zaptaszkowując gadżet znajdujący się pod czarną strzałką. MakeCD doda automatycznie domyślną ścieżkę dostępu dla plików na płycie w zależności od tego w jakim katalogu na twardym dysku znajdują się one aktualnie (np sys:c/ dla plików z katalogu SYS:C/ które zamierzamy zarchiwizować. Dzięki temu możemy "zapakować" wszystkie pliki z katalogu SYS:C/ do katalogu C który zostanie utworzony na płycie, lub zgoła zmieniając w polu tekstowym IMAGE PATH ścieżkę C/ na np ArchiwumKataloguC/ umieścić na płycie wszystkie pliki z Sys:C/ w katalogu Archiwum KataloguC na płycie. Oczywiście budowanie podkatalogów również jest możliwe.

Opiszmy zatem pokrótce pozostałe opcje okienka MakeCD:ISO IMAGE PREFS. Przycisk REMOVE (skasuj) - usuwa zaznaczoną pozycję z listy SOURCES. UP (w górę) - przesuwa ją o jedną pozycję do góry, DOWN (w dół) - analogicznie jak poprzednia, lecz w dół. Przejdźmy teraz na prawą stronę, przy czym proponuję rozpocząć od przycisku ISO/_ROCK RIDGE (preferencje ISO i Rock Ridge). Znajdujący się obok BOOT OPTIONS (Opcje bootowania) nie będzie nam na razie potrzebny. Kliknijmy zatem na przycisk ISO/_ROCK RIDGE, by omówić zawartość kolejnego okienka MakeCD: ISO IMAGE SETTINGS. W liście SORT ORDER (kolejność sortowania) wpisać można wszystkie rodzaje plików (po rozszerzeniu), które chcielibyśmy umieścić w specjalnym cache powodującym ich szybkie doczytywanie. Przykładem mogą tu być pliki .info (czyli nasze ikonki). Dodanie w liście SORT ORDER pozycji .info (bez jokerów i innych znaków specjalnych) znacznie przyspiesza wczytywanie ikon podczas otwierania płyty spod Workbencha. Znaczenie znajdujących się poniżej dwóch przycisków ADD (dodaj) i REMOVE (usuń) jest chyba oczywiste. Po prawej stronie omawianego teraz okienka MakeCD: ISO IMAGE SETTINGS znajduje się szereg opcji dotyczących formatu w jakim, zamierzamy nagrać płytę i atrybutów plików na tej płycie. Przycisk ROCK RIDGE uaktywnia rozszerzenie standardu ISO 9660 (w którym nagrywane są wszystkie płyty na naszym komputerze) umożliwiające m.in dodanie amigowych atrybutów plików, stosowanie długich nazw, znaków międzynarodowych i flag plików zabezpieczonych Multiuserem. Domyślnie opcja ta jest włączona, gdyż rozpoznają ją chyba wszystkie amigowe filesystemy do obsługi CD (np AmiCDFS, AmiCDROM, CacheCDFS, BabelCDFS i AsimCDFS), choć uwaga - rozszerzenia ROCK RIDGE nie obsługuje zawarty w Kickstarcie 3.1 CommodoreCDFS (czy ktoś poza użytkownikami nierozbudowanej CD-32 jeszcze go używa?). Przycisk WORLD ACCES (dostęp globalny) służy do wymazania ewentualnych flag Multiuser, powoduje iż CD-Rom będzie mógł być odczytany pod każdym filesystemem (niekoniecznie amigowym). Podobne znaczenie ma opcja GROUP ACCES (dostęp grupowy). Domyślnie obydwie te opcje są włączone. Uaktywnienie przycisku SAVE "AMIGA" FILE ATTRIBUTES (zachowaj Amigowe atrybuty plików) pozwala na zapisanie na płycie typowych dla Amigi atrybutów plików oraz ich komentarzy (należy oczywiście pamiętać o zastosowaniu filesystemu, który pozwala na odczytanie komentarzy plików, mogą to być np. AmiCDFS s.30 lub wyższy, AsimCDFS 3.7 lub wyższy i CacheCDFS z pakietu IDEfix'97). Jeżeli zatem nagrywamy płytę która będzie później odczytywana na Amidze, tę opcję również należy uaktywnić. Gadżet rozwijalny ISO LEVEL (poziom ISO) pozwala na wybranie odpowiedniego rodzaju spośród trzech dostępnych odmian standardu ISO 9660. ISO 9660 LEVEL 1 (ISO 9660 poziom pierwszy) jest najbardziej prymitywną odmianą ISO 9660. Zachowuje w pełni wszystkie ograniczenia jakie większość z nas zna z systemu MS-DOS (nazwy 8 + 3 i cała masa podobnych ograniczeń wprowadzonych niegdyś przez Microsoft (TM)). Wybranie tego poziomu spowoduje automatyczną konwersję wszystkich nazw naszych plików do tego standardu, oraz obcięcie wszelkich Amigowych atrybutów plików. Opcja ta jest idealna, jeśli zamierzamy nagrać płytkę, która ma być używana pod MS-DOS. ISO 9660 LEVEL 2 (ISO 9660 poziom drugi) to rozszerzony standard pozwalający na uzyskanie pełnych nazw plików, lecz zachowujący wszelkie pozostałe ograniczenia. Oczywiście przy tworzeniu płytek CD-R, które będą później używane na Amidze należy wybrać ISO 9660 AMIGA (ISO 9660 Amiga). Ta odmiana standardu ISO 9660 umożliwia zachowanie wszelkich typowych dla Amigi atrybutów plików, komentarzy etc, etc. Poniżej gadżetu ISO LEVEL widnieją jeszcze dwa przyciski . CONVERT .INFO SUFFIX TO LOVER CASE (konwertuj wszystkie pliki z rozszerzeniem .info do małych literek) - polskie tłumaczenie wyjaśnia chyba zastosowanie tej opcji. Od siebie dodam jeszcze, iż opcja ta jest ułatwieniem dla tworzących płyty pod system AmigaOS 1.3, który widział jedynie ikonki, których rozszerzenie (.info) napisane było małymi literkami. Domyślnie opcja ta jest aktywna. Przycisk CONVERT ISO NAMES TO UPPER CASE (konwertuj nazwy ISO do dużych literek) umożliwia wypalenie płytki, która zachowując poprawnie wszystkie Amigowe atrybuty (przy użyciu filesystemów supportujących ROCK RIDGE) ułatwia odczytanie jej pod MS-DOS. Domyślnie aktywna. Warto jeszcze zwrócić uwagę na górne menu okienka MakeCD:ISO IMAGE SETTINGS. W menu SETTINGS mamy zapisane przykładowe ustawienia, w jakich nagrywane były płyty ze znanej serii Meeting Pearls (notabene tworzone właśnie za pomocą MakeCD).

Ponieważ teraz będziemy powoli zamykać szereg otwartych na ekranie okien MakeCD, klikamy na przycisk SAVE, by zapisać ustawienia tego okienka. Znajdujemy się znów w MakeCD:ISO IMAGE PREFS (screenshot 2). Omówmy zatem pozostałe opcje, VOLUME NAME (nazwa wolumenu) to oczywiście miejsce, gdzie wpisujemy nazwę właśnie tworzonej płyty. Opcja ta jest aktywna tylko w momencie gdy posiadamy zarejestrowaną wersję programu, należy również pamiętać iż możliwość wpisania wszystkich znaków dostępnych z klawiatury mamy tylko wtedy, gdy opcja ISO LEVEL w omawianym już okienku MakeCD: ISO Image Settings (wywoływanym przyciskiem ISO/_ROCK RIDGE) jest ustawiona na ISO 9660. W innych przypadkach należy liczyć się z szeregiem ograniczeń typowych dla pecetowych nazw plików i wolumenów w trybie MS-DOS. System ID (system identyfikacyjny) - opcja ta wprawiała mnie przez pewien czas w niejakie zakłopotanie. System docelowy dla tworzonego ISO Image... Wpisałem więc AMIGA i nie zdarzyło mi się, by z tego powodu jakieś płytki nagrały się niepoprawnie. PREPARER (tworzący płytę) - za pomocą pola tekstowego lub pliku możemy wpisać tutaj, kto przygotował ten CD-R. Kolejna opcja PUBLISHER (wydawca) dostępna jest jedynie dla firm, które zakupiły specjalną wersję MakeCD dla wydawców płyt. Jeżeli posiadamy wersję niezarejestrowaną lub zwykłą w tym miejscu wpisywany jest automatycznie następujący tekst THIS CD-ROM WILL NEVER BE PUBLISHED (ta płyta nie może zostać wydana/opublikowana). Kolejne pozycje czyli COPYRIGHT (prawa autorskie), ABSTRACT i BIBLIGRAPHY (bibliografia) służą do zarejestrowania na płycie odpowiednich informacji. Podać je można jedynie za pomocą pliku tekstowego, który musi znajdować się w katalogu głównym naszego ISO Image. Nazwa pliku musi być w standardzie 8+3.

Ponieważ omówiliśmy już wszystkie dostępne w tym oknie preferencje naszego ISO Image klikamy na przycisk OK, by zatwierdzić ustawienia. Tym posunięciem zamykamy bieżące okno MakeCD: ISO IMAGE PREFS by powrócić do MakeCD: TRACK OPTIONS. Jak nietrudno zauważyć program dopisał w polu SOURCE tekst, który wpisaliśmy jako nazwę dla naszej płyty, zaś w polu TARGET tę samą nazwę powiększoną o rozszerzenie .raw. Ustalmy jeszcze miejsce, w którym ma być tworzony plik ISO Image, klikając na przycisk umieszczony za polem tekstowym IMAGE FILE. Spowoduje to ukazanie się requestera systemowego, którym możemy wskazać partycję lub katalog wybrany przez nas do tego celu. Należy jednak pamiętać, że podczas tworzenia ISO Image MakeCD przegra po prostu wszystkie pliki i katalogi które planujemy nagrać na CD-R do jednego wielkiego pliku. W przypadku gdy danych jest tyle, ile wynosi pojemność płyty czyli 650 MB, plik ISO Image również zajmować będzie 650 MB (0k. 680 milionów bajtów) na naszym dysku twardym. Chciałbym zwrócić jeszcze Waszą uwagę na górne menu SETTINGS, na pozycję SAVE CURRENT GADGET STATE (zapisz ustawienia bieżące ustawienia okna). Pozwala ona zachować ustawienia tego okienka tak, by w przyszłości nie trzeba było ich każdorazowo przestawiać. Jeżeli jesteśmy już pewni, że wszystkie opcje w okienku MakeCD: TRACK OPTIONS są już poprawnie ustawione, naciskamy na przycisk OK (można też nacisnąć ENTER), by powrócić do głównego okna programu. Jeżeli wszystko ustawiliśmy poprawnie w liście projektów (CURRENT PROJECT) widnieć powinna jedna pozycja - 1. >>DATA (Mode 1)<< i nazwa naszej płyty. Klikamy zatem na przycisk CREATE IMAGE FILE by utworzyć nasze ISO IMAGE. Pojawiający się requester informuje nas o tym, że warto byłoby sprawdzić czy nasze ISO IMAGE zmieści się na płycie. Wybieramy zatem jeden z trzech przycisków - READ FROM CD-R (sprawdź płytkę CD-R) - przeszukanie przez program napędu CD-R ustawionego jako TARGET w preferencjach programu w celu sprawdzenia ilości miejsca na płycie, na której zamierzamy nagrywać (zalecane dla posiadaczy nagrywarki), EMPTY CD-R (bez sprawdzania CD-R) - nie sprawdza napędu i przechodzi do tworzenia ISO Image, (ta opcja jest szczególnie przydatna dla tych, którzy nie mają nagrywarki) oraz CANCEL (poniechaj) - rezygnacja z tworzenia ISO Image.

Jeżeli nasz wybór padł na któryś z dwóch pierwszych przycisków, naszym oczom powinny ukazać się dwa kolejne okienka MakeCD: WRITING ISO IMAGE (zapisywanie ISO Image) i MakeCD: WRITING TO FILE (zapisywanie do pliku). Ich zawartość jest dosyć oczywista, program informuje nas o ilości plików jakie zamierzamy nagrać na płytkę, o zajętości bufora bufora, o wielkości tworzonego ISO Image, o prędkości z jaką tworzony jest nasz "imidż" oraz o czasie wykonywanej operacji i kilku mniej istotnych rzeczach. Jedyne, co możemy zrobić podczas tworzenia ISO to przerwanie tej operacji przyciskiem ABORT (przerwij). Po kilku (lub kilkunastu - w zależności od prędkości naszego twardego dysku i ilości plików kopiowanych do ISO Image) minutach otrzymamy komunikat MakeCD MESSAGE, iż nasze ISO jest już gotowe. Kliknięcie na OK pozwoli nam powrócić do głównego okna programu. By nagrać nasze dane znajdujące się w pliku ISO IMAGE na płytkę, klikamy jedynie na przycisk WRITE TRACKS. Program zapyta, czy sam ma zmienić wszelkie ustawienia tak, by można było rozpocząć nagrywanie. W requesterze, który się pojawi znajdować się będzie informacja o tym, że ISO Image dla wybranych przez nas ustawień już istnieje oraz pytanie, ISO Image powinno być tworzone raz jeszcze, czy po prostu użyte. Klikając na USE (użyj) informujemy MakeCD, iż chcemy rozpocząć nagrywanie ISO Image na płytkę. W miejsce głównego okienka programu pojawi się nam MakeCD: WRITE WINDOW (okno zapisu). Znajdujące się w górnej części pozycje BUFFER (bufor) SOURCE (źródło) i TARGET (cel) to szereg informacji podawanych podczas pro cesu nagrywania. BUFFER - stopień zajętości bufora programu (procentowo i w Kb), SOURCE - ilość danych które zostały już odczytane przez MakeCD (procentowo i w Mb) oraz prędkość podawania danych z naszego źródła, TARGET - j.w, lecz informacje dotyczą danych, które znajdują się już na płycie. Widniejący poniżej gadżet rozwijalny WRITE MODE (sposób nagrywania) ustawić można na trzy sposoby. TEST MODE ON (tryb testowy włączony) powoduje przeprowadzenie symulacji zapisu na płycie, przy czym sama płytka CD-R nie zostanie zmieniona. TEST MODE_OFF_ (tryb testowy wyłączony) rozpocznie po naciśnięciu przycisku START proces nagrywania. WRITE AFTER TEST (nagraj po teście) przeprowadzi nam najpierw symulację nagrywania, zaś po jej poprawnym zakończeniu automatycznie rozpocznie proces nagrywania. Znajdujący się obok gadżet rozwijalny FIX (sposób zakończenia płyty) określa w jaki sposób MakeCD ma zakończyć naszą płytkę. Ustawienie pozycji NO (brak finalizacji) spowoduje, iż po zakończeniu nagrywania MakeCD nie dogra żadnych informacji. Płyta taka nie będzie widziana w żadnym (poza nagrywarką) CD-Romie. Wybranie opcji CD-R (sfinalizuj płytę) umożliwia zamknięcie płyty w taki sposób, że nie będzie już można nagrać na tę płytę żadnych informacji - zalecane w momencie nagrywania maksymalnej ilości danych. Ostatnia opcja SESSION (sfinalizuj sesję) zamyka jedynie sesję, pozwala to w przyszłości dograć na tę płytkę kolejną porcję danych.

Do nagrywania płyt mulstisesyjnych powrócimy jeszcze w przyszłości. Na razie jednak ustawmy opcję FIX w pozycji CD-R. UWAGA - Opcja FIX jest aktywna podczas procesu nagrywania. Oznacza to, że jeśli niechcący ustawiliśmy nieodpowiedni w danym momencie sposób finalizacji to podczas procesu nagrywania danych możemy to jeszcze zmienić !!!. Przejdźmy teraz do opisu przycisków znajdujących się na samym dole okienka MakeCD: WRITE WINDOW. START (start) - rozpoczyna proces nagrywania, CD-R CONTENTS (zawartość CD-R) - sprawdza płytkę umieszczoną w nagrywarce pod kątem jej zawartości. Jeżeli są na niej nagrane jakieś ścieżki to MakeCD poinformuje nas o tym. UPDATE (powtórz) - powtórnie skanuje zawartość płyty. ABORT (przerwij) - zamyka okienko MakeCD: WRITE WINDOW i pozwala nam powrócić do głównego okna programu. Ustawmy zatem gadżet rozwijalny WRITE MODE na pozycji TEST MODE ON by przeprowadzić symulację nagrywania. Jeżeli cała operacja zakończy się pomyślnie proponuję przestawić ów gadżet na pozycję TEST MODE OFF. Przystępujemy do nagrywania. Program MakeCD po naciśnięciu na przycisk START poprosi o włożenie czystej płytki CD-R. W tym momencie możemy jeszcze wycofać się z nagrywania wybierając przycisk CANCEL. Jeżeli jednak zamierzamy kontynuować należy nacisnąć OK lub UPDATE + OK. Opcje te różnią się tym, że Update + OK raz jeszcze przeskanuje czystą płytę CD-R by sprawdzić, czy jest na niej odpowiednia ilość miejsca. Jeżeli wszystko jest w porządku rozpoczyna się proces nagrywania. W zależności od szybkości naszej nagrywarki i ustawień w preferencjach programu trwać on może (oczywiście przy nagrywaniu pełnych 650 MB) np. 20 min. na nagrywarce działającej z prędkością x 4, ok. 40 min. przy nagrywaniu z prędkością x 2 aż do ok 80 min. podczas nagrywania z pojedynczą prędkością. Życzę zatem, byście nie stresowali się zbyt mocno podczas oczekiwania na pomyślne nagranie płyty. Wracając jeszcze na chwilę do okienka MakeCD: WRITE WINDOW chciałbym zauważyć, że i tutaj możemy zapisać najczęściej używane ustawienia wybierając SAVE CURRENT GADGET STATE w górnego menu SETTINGS.