Co się może stać, gdy trzech Wikingów zostaje porwanych przez obcych? Obcych, którzy zbierają przedstawicieli różnych galaktyk, aby wzbogacić o kolejne eksponaty swoje międzygalaktyczne zoo? Jeżeli byliby to zwykli Wikingowie, z całą pewnością przepadliby i słuch by o nich zaginął, lecz jeżeli o mowa trzech indywiduach jakimi są Erik, Baleog i Olaf, nikt nie chciałby być w skórze Tomatora - dyrektora wspomnianego zoo.

"The Lost Vikings" to niezwykłe połączenie gry platformowej i logicznej. Na początku przeważa ten pierwszy element i być może niektórzy mogą podejść dość sceptycznie do tytułu, lecz gwarantuję, że przebrnięcie przez kilka pierwszych etapów sprawi, że Wikingowie staną się Waszymi pupilami. Główne zadanie w grze polega na takim kierowaniu i koordynacją wzajemnej współpracy między Wikingami, aby pomyślnie każdy z nich dotarł do wyjścia z etapu. Każdy z nich posiada inne umiejętności, które z jednej strony okażą się ratunkiem w opresji, a z drugiej klęską, przed którą trzeba się będzie zabezpieczyć. Erik, jako jedyny z trójki, potrafi skakać oraz rozbijać głową niektóre ściany. Porusza się także trochę szybciej od swoich kolegów. Baleog wyposażony jest w łuk i miecz. Obydwa narzędzia służą do uśmiercania przeciwników, lecz dodatkowo z łuku możemy strzelać w przełączniki, które często mogą znajdować się poza normalnym zasięgiem. Ostatni z panów, czyli Olaf, posiada tarczę, która ma znaczenie defensywne przed atakującym wrogiem lub odpalanymi w kierunku bohaterów pociskami, ale także przy jej pomocy możliwy jest lot (jak na spadochronie) oraz może być swoistą podstawką, zastępując półkę lub blokując opadającą ścianę.

Wikingowie muszą przebrnąć przez 37 etapów rozrzuconych po pięciu różnych światach. Każdy z nich to praktycznie nowe rodzaje zagadek do rozwiązania, a co za tym idzie większe niebezpieczeństwa i wymagana większa zręczność oraz zdolność logicznego myślenia przez gracza. Na początek ucieczka ze statku kosmicznego Tomatora. Pierwsze cztery etapy to zwykła wprawa, zapoznanie się z grą i z mechanizmem jej obsługi (sterowanie postaciami). Nie natkniemy się tutaj na zbyt skomplikowane zadania do wykonania. Ot zwykłe przełączniki, windy. Następnie przy pomocy maszyny teleportującej przeniesiemy się do lasu, który w dalszym biegu wędrówki okaże się być podnóżem wulkanu. Tutaj pojawią się trochę silniejsi przeciwnicy oraz nietypowe platformy w postaci pękających baniek, po których trzeba będzie się przedostać na drugi brzeg. Kolejny świat to piramida. Jak przystało na region żywota faraonów nie mogło zabraknąć zabójczych mumii oraz zagadek polegających na odpowiednim ustawianiu kamiennych symboli. Później kolej przyjdzie na świat techniki - Wielką Fabrykę, gdzie autorzy do naszej dyspozycji pozostawali maszyny do transportu kamiennych bloków przy pomocy magnesu, sprężyny oraz tunele, w których raczej się leci niż idzie. Tuż przed ostateczną rozgrywką trafiamy na świat cukierków, który po chwili zmienia się w niezwykle intrygującą krainę, gdzie bohaterowie będą nadmuchiwać swoje płuca gazem umożliwiającym im latanie. Ostateczna rozgrywka odbędzie się ponownie na statku kosmicznym Tomatora, do którego droga nie będzie jednak prosta.

Jak widać z bardzo pobieżnego powyższego opisu światów, gra jest po brzegi wypełniona niezwykle oryginalnymi pomysłami na zagadki, jak i na ich rozwiązanie. Wynika to z dosyć dużego zróżnicowania tych światów i dostosowanych do nich zagadek. Szybko przekonasz się, że wcale nie jest zadaniem prostym przejść nad rzeką lawy dwoma postaciami, które nie potrafią podskakiwać, a w trakcie gry będą one zmuszone do tego typu czynności. Wiele sposobów na przebrnięcie etapu znajdzie swoje zastosowanie tylko raz, co przy prawie 40 różnych etapach daje wyobrażenie jak wielką kreatywnością i oryginalnością wykazali się autorzy. Oznaczać to może tylko jedno - gra nie może wydać się nieciekawa lub zniechęcić. Wciąga i to bardzo, choć wcale nie należy do łatwych. Oprócz wspomnianych umiejętności każdego z Wikingów, których zmyślne wykorzystanie może przybliżyć do celu, dodać należy jeszcze szereg przedmiotów, takich jak klucze czy bomby, które należy zbierać i także wykorzystywać. Autorzy poszli tutaj na całość, gdyż przedmioty możemy wzajemnie Wikingom przekazywać, co czasami może okazać się zbawiennie. Dodajmy do tego jeszcze przeciwników, którzy uszczuplają mizerne zapasy energii naszych panów, a otrzymujemy dosyć trudną grę, lecz potrafiącą idealnie bawić. Każdy kolejny etap, mimo tego, że trudniejszy i bardziej wymagający od gracza sprawia, że coraz bardziej zaczynamy lubić tych trzech Skandynawów i coraz większą mamy motywację, aby kombinować dalej. Zwłaszcza, że towarzyszą temu śmiesznie dialogi prowadzone między nimi!

Graficznie gra przedstawia się intrygująco. Grafik miał swój styl i starał się go zachować w każdym miejscu. Kolorystycznie czasami (tylko czasami) jest trochę mdło, lecz z reguły wszystko trzyma jeden poziom. Na pochwałę zasługuje wykonanie postaci i ich animacja. Wikingowie poruszają się idealnie płynnie, a w dodatku każdy przypadek śmierci, jaki im się przytrafi, to w zasadzie inna scenka. Wikingowie inaczej giną od porażenia prądem, nadziania na kolce, ustrzeleni, spaleni, utopieni. Coś takiego nie zawsze się widzi (oczywiście mam na myśli pomysłowość wykonania tych scenek, a nie sam fakt uśmiercania). W trakcie gry towarzyszy nam sześć modułów muzycznych, które stanowią idealne urozmaicenie rozgrywki i dodatkowo wpływają na grywalność tytułu. Są skoczne, zabawne, takie... pisane ewidentnie pod grę! Efekty dźwiękowe mają się już trochę gorzej, lecz to, co jest wystarcza, aby rozróżnić gryzącego dinozaura od strzelającego robota.

"The Lost Vikings" to gra bardzo dobra i można rzec, że bez większych zgrzytów i błędów. Nie byłbym jednak sobą, gdybym się do czegoś nie przyczepił. Nie będę wspominał o największej bolączce wszystkich graczy grających w Zagubionych Wikingów, a mianowicie o możliwości zapisywania stanu gry, gdyż osobiście wydaje mi się, że zepsułoby to całkowicie zabawę. Kody dostępu do każdego etapu absolutnie wystarczają. Brakuje mi jednak przeglądu etapu, co byłoby bardzo pomocne w opracowaniu strategii jego przejścia. Czasami trzeba wykonywać wiele rzeczy "na czuja" i w większości przypadków kończy się to restartem. Może być to trochę irytujące zwłaszcza, że czas doczytywania każdego etapu jest dosyć długi... Sprawę jednak ratuje możliwość instalacji gry na twardym dysku, także przy pomocy WHDLoad.

Osobiście polecam "The Lost Vikings" każdemu, kto chce trochę pogłówkować i jednocześnie powywijać joystickiem (joypadem). Z etapu na etap jest coraz trudniej, lecz także coraz ciekawiej. Każdy etap to nowa przygoda, nowa zagadka, nowy problem. To wszystko potrafi nieźle wciągnąć, a wytrwali i łatwo nie poddający się gracze z całą pewnością ukończą grę z wielką satysfakcją.

Oprócz wersji dyskietkowej istnieje także wersja gry dla konsoli CD32. Niestety nie została ona wyposażona w ścieżkę dźwiękową odgrywaną z płyty. A szkoda... Na plus tej wersji warto jednak zaliczyć fakt, że obsługa całej gry odbywa się całkowicie przy pomocy joypada. Nie muszę chyba pisać jaka to wygoda w porównaniu z joystickiem wspomaganym zestawem kilku klawiszy.

KODY DO POZIOMÓW

CHARAKTERYSTYKA POSTACI

Imię: Erik the Swift
Wiek: 19
Wzrost: 5'8"
Waga: 160 lbs.
Specjalizacja: rozpoznanie terenu, pościg
Wyposażenie: buty do biegania, mocna głowa
Zatrudnienie: najemnik, przewodnik, kaskader, dostawca pizzy
Hobby: bieganie, wspinaczka górska
Ulubieni autorzy: Dr Seuss, Friedrich Nietzsche
Ulubione filmy: Uciekinier (The Running Man), Running Scared, Dramat w głębinach (Run Silent, Run Deep), Ucieczka Logana (Logan's Run), Stracone lata (Running on Empty), Uciekające zakonnice (Nuns on the Run), Running Brave, Wiking Eryk (Erik the Viking)
Ulubiona kapela: Rush
Ulubione jedzenie: Fast food
Dolegliwości: grzybica stóp, częste bóle głowy
Ulubione zwierzę: gepard, jaguar, sokoł
Upragniony prezent urodzinowy: kask footbolisty
Ulubione święto: Dzień Świstaka
Ulubiony cytat: "Lepiej uciekać w podskokach od swojego wroga niż dać się stłuc na kwaśne jabłko." - Anonim

Komentarz: Doskonały strateg i taktyk. Uważa się za przywódcę. Eryk jest najzwinniejszym z Wikingów będąc niezastąpionym elementem grupy. Jego elokwencja i wysoka inteligencja są często metodą na wybrnięcie z trudnej sytuacji. Niemniej nie lubi poświęcać jednemu zajęciu zbyt dużo czasu, podobnie jak spędzać za długo czas w jednym miejscu. W odróżnieniu od swoich braci jest niecierpliwy.

Mocne strony: Eryk jest najszybszym z Wikingów. Potrafi dogonić wroga i wybić się wysoko w powietrze. Posiada także zdolność rozbijania głową ścian.

Słabe strony: Eryk nie posiada żadnych zdolności obronnych co sprawia, że jest podatny na wszelkie niebezpieczeństwa. Jego zwiększona prędkość może czasami okazać się zgubna.

Imię: Baleog the Fierce
Wiek: 25
Wzrost: 6'0"
Waga: 220 lbs.
Specjalizacja: walka, rąbanie, siekani, krojenie
Wyposażenie: łuk, strzały, miecz, usposobienie
Zatrudnienie: najemnik, myśliwy
Hobby: kulturystyka, rzucanie nożami, kręgle
Ulubiony napój: poncz owocowy
Ulubione warzywo: kabaczek
Marzenia: dominacja nad światem, mistrzostwo w lidze kręglarskiej
Ulubione filmy: Spartakus (Sparticus), Rambo 2 (Rambo II), Konan - Barbarzyńca (Conan the Barbarian), Pumping Iron, Terminator (The Terminator)
Ulubiony okrzyk: Yo!
Ulubione miejsce na wakacje: Islandia
Ulubiona samogłoska: A
Ulubione święto: Święto Pracy
Ulubiona kapela: Aerosmith
Ulubiony cytat: "Wejdź do młyna, a wyjdziesz brudny i zgrzany." - nieznany duński piekarz
Zdobyte nagrody: otwieracz listów w kształcie miecza, kalesony

Komentarz: Niebywałe ego Baleoga jest tolerowane wyłącznie tylko ze względu na jego mnogą znajomość sztuk walki, która może stanowić nieocenioną pomoc w trakcie wyprawy. Wolny czas spędza na ostrzeniu swego miecza i rozmyślaniu nad strategią opanowania świata. Lubi dogryzać swoim braciom wyzywając ich od słabeuszy i leniuchów. Mimo swojego nieprzyjemnego zachowania, Baleog stanowi postrach dla każdego wroga, który stanie Wikingom na drodze.

Mocne strony: Baleog potrafi strzelać z łuku i atakować bezpośrednio mieczem. Przy pomocy strzał wystrzeliwanych z łuku może trafiać w przyciski będące niekiedy poza normalnym zasięgiem.

Słabe strony: Nie opanował jeszcze techniki obrony. Zazwyczaj chowa się za tarczą Olafa i stamtąd przeprowadza atak na wroga.

Imię: Olaf the Stout
Wiek: 23
Wzrost: 6' 2"
Waga: 320 lbs.
Specjalność: obrona, aeronautyka, tworzenie podestów
Wyposażenie: tarcza, brzuch, głupi śmiech
Zatrudnienie: najemnik, chłopiec z rozkładówki Winchella
Hobby: Paralotniarstwo, skoki bungee
Ulubione jedzenie: gulasz, pudrowane bajgle
Marzenie: zostać zapaśnikiem sumo
Ulubiony instrument: Tuba
Ulubione filmy: Grubas i mały chłopiec (Fat Man and Little Boy), Wielki Mały Człowiek (Little Big Man), Śniadanie u Tiffaniego (Breakfast at Tiffany's), Klub winowajców (The Breakfast Club), Nagi Lunch (The Naked Lunch), Lunch Wagon, Obiad o Ósmej (Dinner at Eight), Zgadnij Kto Przyjdzie na Obiad (Guess Who's Coming to Dinner), Mój Obiad z Andre (My Dinner with Andre)
Ulubiony krewniak: Wujek Beorn
Ulubione święto: Święto Dziękczynienia
Ulubione książki: ABC-123, Zielone Jajka i Szynka (Green Eggs and Ham)
Ulubiony cytat: "Życie jest jak wielki banan. Trzeba tylko uważać, żeby nie poślizgnąć się na skórce ." - Wujek Beorn
Rodzina: żona i dwójka dzieci
Ulubiona zabawka: żółta, gumowa kaczka o imieniu Elvis

Komentarz: Przyjaźnie usposobiona postać twardo stąpająca po ziemi. Można na niego liczyć w każdej sytuacji. Jego apetyt na przygody może być tylko przezwyciężony uwielbieniem do wszelkiego rodzaju ciast. Niestety czasami ma napady nieuzasadnionego śmiechu, co sprawia, że przebywanie w jego towarzystwie może być męczące.

Mocne strony: Wykorzystując tarczę może blokować przeciwników i pociski. Umieszczając tarczę nad głową może posłużyć ona jako spadochron.

Słabe strony: Jego tarcza nie zawsze spełnia swoje zadania, np. przy przeciwnikach, którzy potrafią skakać.

Charakterystyka postaci oparta na informacji znajdującej się w instrukcji do gry.
Animowane ikonki zaczerpnięte z oficjalnej strony gry.

The Lost Vikings - Interplay 1992-93
	90		2 lub 1 CD
	90		ECS 1 MB lub CD32
	100